Μες τη φτωχή καρδιά μου
μνήμες χρωματισμένες με θλίψη.
Μες της ψυχής μου το βάθος
ένα λάθος. Το φως έχει κλείσει.
Δεν έπρεπε να σ’ αγαπήσω,
δεν έπρεπε να σου δοθώ.
Τώρα ό,τι κάνω, μισό το ‘χω αφήσει
λες και δεν ήμουν α αυτός εγώ.
Μέσα στην άδεια αγκαλιά μου
κοιτάω όσα η αγάπη έχει αφήσει.
Μόνο πληγές στα σεντόνια.
Πονάω, σαν το τσιγάρο έχω σβήσει.
Δεν έπρεπε να σ’ αγαπήσω,
δεν έπρεπε να σου δοθώ.
Τώρα ό,τι κάνω, μισό το ‘χω αφήσει
λες και δεν ήμουν α αυτός εγώ.
|
Mes ti ftochí kardiá mu
mnímes chromatisménes me thlípsi.
Mes tis psichís mu to váthos
éna láthos. To fos échi klisi.
Den éprepe na s’ agapíso,
den éprepe na su dothó.
Tóra ó,ti káno, misó to ‘cho afísi
les ke den ímun a aftós egó.
Mésa stin ádia agkaliá mu
kitáo ósa i agápi échi afísi.
Móno pligés sta sentónia.
Ponáo, san to tsigáro écho svísi.
Den éprepe na s’ agapíso,
den éprepe na su dothó.
Tóra ó,ti káno, misó to ‘cho afísi
les ke den ímun a aftós egó.
|