Ένα πλατάνι γέρικο στη ρεματιά φουντώνει
κι έχει ψηλό το φύλλωμα και το Θεό και το Θεό ανταμώνει,
και τα πουλιά που αγάπησαν, όταν βραδιάζει, πάνε,
κι απ’ το ψηλότερο κλαρί με το Θεό με το Θεό μιλάνε.
Πλάτανε, γέρο πλάτανε κι εγώ σαν τα πουλιά
στο φύλλωμά σου να ‘τανε, να έχω τη να έχω τη φωλιά,
για να ρωτάω το Θεό που θα βρω τα φτερά μου,
που θα βρω την αγάπη μου, που θα βρω τη χαρά μου.
Πες μου πλατάνι γέρικο με τα ψηλά τα κλώνια,
που μάθαν τα τραγούδια τους, να τραγουδάν να τραγουδάν τ’ αηδόνια,
τα μυστικά τους τα ‘μαθες και πες μου τα κι εμένα,
να γίνω αηδόνι της νυχτιάς, να τραγουδώ να τραγουδώ θλιμμένα.
Πλάτανε, γέρο πλάτανε κι εγώ σαν τα πουλιά
στο φύλλωμά σου να `τανε, να έχω τη να έχω τη φωλιά,
για να ρωτάω το Θεό που θα βρω τα φτερά μου,
που θα βρω την αγάπη μου, που θα βρω τη χαρά μου.
Που θα βρω τη χαρά μου, που θα βρω τη χαρά μου,
που θα βρω τη χαρά μου.
|
Έna platáni gériko sti rematiá funtóni
ki échi psiló to fílloma ke to Theó ke to Theó antamóni,
ke ta puliá pu agápisan, ótan vradiázi, páne,
ki ap’ to psilótero klarí me to Theó me to Theó miláne.
Plátane, géro plátane ki egó san ta puliá
sto fíllomá su na ‘tane, na écho ti na écho ti foliá,
gia na rotáo to Theó pu tha vro ta fterá mu,
pu tha vro tin agápi mu, pu tha vro ti chará mu.
Pes mu platáni gériko me ta psilá ta klónia,
pu máthan ta tragudia tus, na tragudán na tragudán t’ aidónia,
ta mistiká tus ta ‘mathes ke pes mu ta ki eména,
na gino aidóni tis nichtiás, na tragudó na tragudó thlimména.
Plátane, géro plátane ki egó san ta puliá
sto fíllomá su na `tane, na écho ti na écho ti foliá,
gia na rotáo to Theó pu tha vro ta fterá mu,
pu tha vro tin agápi mu, pu tha vro ti chará mu.
Pu tha vro ti chará mu, pu tha vro ti chará mu,
pu tha vro ti chará mu.
|