Μην προσπαθείς να μου το πεις με υπεκφυγές
θα φύγω τώρα να βαδίσω μες στη μπόρα
δε λέω, φοβάμαι της καρδιάς τις αστραπές
μα το περίμενα πως θα `ρθει αυτή η ώρα
Ο ένας μένει κι ο άλλος προχωρά
για μένα μην ανησυχείς θα βρω την άκρη
κι αν μοιάζουν τώρα τα ματάκια μου υγρά
είναι σταγόνα απ’ τη βροχή, δεν είναι δάκρυ
Εντάξει νίκησες κερδίζεις κι άλλο πριμ
δεν είναι ανάγκη να λυπάσαι όμως για μένα
μπορεί να έπαιξα μα το `ξερα από πριν
πως τα χαρτιά ήταν κρυφά σημαδεμένα
Εσύ γεννήθηκες με πέτρινη καρδιά
σε σημαδέψανε παράλογα οι μοίρες
μα εγώ δεν πίστεψα ποτέ μου στα φιλιά
κάτι ζητούσες από μένα και το πήρες
Σχεδόν το είχα καταλάβει απ’ την αρχή
ήταν παράσταση σε θέατρο αγοραίο
όταν θ’ ακούω στο παράθυρο βροχή
θα σε θυμάμαι πάντα ψεύτικο κι ωραίο
|
Min prospathis na mu to pis me ipekfigés
tha fígo tóra na vadíso mes sti bóra
de léo, fováme tis kardiás tis astrapés
ma to perímena pos tha `rthi aftí i óra
O énas méni ki o állos prochorá
gia ména min anisichis tha vro tin ákri
ki an miázun tóra ta matákia mu igrá
ine stagóna ap’ ti vrochí, den ine dákri
Entáksi níkises kerdízis ki állo prim
den ine anágki na lipáse ómos gia ména
bori na épeksa ma to `ksera apó prin
pos ta chartiá ítan krifá simadeména
Esí genníthikes me pétrini kardiá
se simadépsane paráloga i mires
ma egó den pístepsa poté mu sta filiá
káti zituses apó ména ke to píres
Schedón to icha katalávi ap’ tin archí
ítan parástasi se théatro agoreo
ótan th’ akuo sto paráthiro vrochí
tha se thimáme pánta pseftiko ki oreo
|