|
Το σαραβαλάκι μου είναι το πιο φίνο
Ούτε εκείνο μ’ άφησε, ούτε εγώ τ’ αφήνω
Όλο το ψωμάκι του φαγωμένο το’χει
Κι όμως το κακόμοιρο δε μου λέει όχι
Στις ανηφοριές
Στις ανηφοριές μουγκρίζει
Στις κατηφοριές
Στις κατηφοριές ρολάρει
Κι όταν βρει το ίσιο δρόμο
Περπατάει με καμάρι
Ντούκο ντούκου τάκα τάκα
Κι έχει και μεγάλη πλάκα
Το σαραβαλάκι μου το `χω για καμάρι
Ως τα τώρα μ’ έβγαλε πάντα παλικάρι
Για τον δρόμο τον κακό ούτε που το μέλλει
Αλλά λίγο σπρώξιμο που και που το θέλει
Στις κατηφοριές
Στις κατηφοριές ρολάρει
Στις ανηφοριές
Στις ανηφοριές μουγκρίζει
Κι όταν βρει το ίσιο δρόμο
Περπατάει και κουδουνίζει
Ντούκου ντούκου τάκα τάκα
Κι έχει και μεγάλη πλάκα.
|
To saravaláki mu ine to pio fíno
Oíte ekino m’ áfise, ute egó t’ afíno
Όlo to psomáki tu fagoméno to’chi
Ki ómos to kakómiro de mu léi óchi
Stis aniforiés
Stis aniforiés mugkrízi
Stis katiforiés
Stis katiforiés rolári
Ki ótan vri to ísio drómo
Perpatái me kamári
Ntuko ntuku táka táka
Ki échi ke megáli pláka
To saravaláki mu to `cho gia kamári
Os ta tóra m’ évgale pánta palikári
Gia ton drómo ton kakó ute pu to mélli
Allá lígo spróksimo pu ke pu to théli
Stis katiforiés
Stis katiforiés rolári
Stis aniforiés
Stis aniforiés mugkrízi
Ki ótan vri to ísio drómo
Perpatái ke kudunízi
Ntuku ntuku táka táka
Ki échi ke megáli pláka.
|
