Να χορεύεις
και το ίσο εγώ να σου κρατώ
το κλαρίνο
να μακραίνει απάνω απ’ το σκοπό
κι απ’ τα δυο μου πόδια
στα μάτια σου μπροστά
το αίμα της γυναίκας
να τρέξει χαμηλά
στου μάγου τα παιχνίδια
με τ’ άσπρα δαχτυλίδια
και το κλαρίνο
να μακραίνει απάνω απ’ το σκοπό.
Να ‘ναι γάμος
και μαζί σου εγώ να παντρευτώ
με τα μάτια
στο χορό δειλά να σ’ ακουμπώ
κι απ’ τ’ αγιασμένο αίμα
λιμνούλα να γενεί
δυο γιασεμιά ν’ ανθίσουν
για να στεφανωθεί
στου μάγου τα παιχνίδια
με τ’ άσπρα δαχτυλίδια
αχ, το κλαρίνο
που μακραίνει απάνω απ’ το σκοπό
Και το κλαρίνο
να μακραίνει απάνω απ’ το σκοπό.
|
Na chorevis
ke to íso egó na su krató
to klaríno
na makreni apáno ap’ to skopó
ki ap’ ta dio mu pódia
sta mátia su brostá
to ema tis ginekas
na tréksi chamilá
stu mágu ta pechnídia
me t’ áspra dachtilídia
ke to klaríno
na makreni apáno ap’ to skopó.
Na ‘ne gámos
ke mazí su egó na pantreftó
me ta mátia
sto choró dilá na s’ akubó
ki ap’ t’ agiasméno ema
limnula na geni
dio giasemiá n’ anthísun
gia na stefanothi
stu mágu ta pechnídia
me t’ áspra dachtilídia
ach, to klaríno
pu makreni apáno ap’ to skopó
Ke to klaríno
na makreni apáno ap’ to skopó.
|