Πήρα μολύβι και χαρτί
ζωή μου, να σου γράψω
σελίδες μέρες σαν βροχή
πέφτουν και λιώνουν κάτω.
Τις νύχτες ονειρεύομαι
το όνειρο να κλέψω
να το κρατήσω αγκαλιά
μήπως το ημερέψω.
Νύχτες και μέρες
μέρες σαν νύχτες
τρένο φεύγεις κι έρχεσαι
ζωή μου, ψυχή μου.
Πήρα μολύβι και χαρτί
δεν είχα τι να γράψω
καράβι σου ζωγράφισα
την Ιθάκη μου θα ψάξω.
Μέρες και νύχτες
τις νύχτες δεν είπες
πως κι εσύ με σκέφτεσαι
ψυχή μου, ζωή μου.
|
Píra molívi ke chartí
zoí mu, na su grápso
selídes méres san vrochí
péftun ke liónun káto.
Tis níchtes onirevome
to óniro na klépso
na to kratíso agkaliá
mípos to imerépso.
Níchtes ke méres
méres san níchtes
tréno fevgis ki érchese
zoí mu, psichí mu.
Píra molívi ke chartí
den icha ti na grápso
karávi su zográfisa
tin Itháki mu tha psákso.
Méres ke níchtes
tis níchtes den ipes
pos ki esí me skéftese
psichí mu, zoí mu.
|