Τώρα που έφυγες,
πήρες το δρόμο σου
κι άφησες πίσω σου συντρίμμια.
Όνειρα που `κλαιγαν,
μέσα στο σούρουπο
για της ζωής μου τη γύμνια.
Δεν έχω εσένανε κι όλα μου φταίνε.
Ξέρω τα λάθη μου γι’ αυτό με καίνε.
Μ’ άκου τα λόγια μου τα πικραμένα.
Δε θέλω τίποτα, μόνο εσένα.
Τώρα που έφυγες,
πήρες τα μάτια σου
κι έμεινα μέσα στα σκοτάδια.
Ήσουν ο ήλιος μου
κι έγινες σύννεφο
μες στη ζωή μου την άδεια
|
Tóra pu éfiges,
píres to drómo su
ki áfises píso su sintrímmia.
Όnira pu `klegan,
mésa sto surupo
gia tis zoís mu ti gimnia.
Den écho esénane ki óla mu ftene.
Kséro ta láthi mu gi’ aftó me kene.
M’ áku ta lógia mu ta pikraména.
De thélo típota, móno eséna.
Tóra pu éfiges,
píres ta mátia su
ki émina mésa sta skotádia.
Ήsun o ílios mu
ki égines sínnefo
mes sti zoí mu tin ádia
|