Τώρα που φεύγω και θα γίνουμε δυο ξένοι
κάποια ανάμνηση παλιά θα τριγυρνά,
καθώς θα χάνεται ο ήλιος και τ’ αγέρι
στο άδειο σπίτι μας θα έρχομαι ξανά.
Με νοσταλγία θα θυμάσαι κάποιες νύχτες
και κάποιες ώρες θα λυπάσαι και θα κλαις,
μοναδική σου συντροφιά οι λεπτοδείκτες
όταν με σκέφτεσαι “τι έκανα” θα λες.
Όμως θα σου το πω όσο κι αν σ’ αγαπώ
ήτανε κρίμα να είμαι θύμα
σε μια καρδιά που τόσο λαχταρώ.
Τώρα μου άνοιξες την πόρτα για να φύγω
και λες πως πάντα υπάρχει τέλος στη ζωή,
μου λες να μάθω τον καημό μου να τον πνίγω
και μια καινούργια αγάπη να `βρω πιο καλή.
Κι εγώ που πάνω σου τα πάντα είχα πλέξει
κάθε μου όνειρο και κάθε μου χαρά,
μου λες να φύγω πριν ακόμα ο ήλιος φέξει
μου λες να φύγω πριν μας δει η γειτονιά.
Όμως θα σου το πω όσο κι αν σ’ αγαπώ
ήτανε κρίμα να είμαι θύμα
σε μια καρδιά που τόσο λαχταρώ,
ήτανε κρίμα να είμαι θύμα
σε μια καρδιά που τόσο λαχταρώ.
|
Tóra pu fevgo ke tha ginume dio kséni
kápia anámnisi paliá tha trigirná,
kathós tha chánete o ílios ke t’ agéri
sto ádio spíti mas tha érchome ksaná.
Me nostalgia tha thimáse kápies níchtes
ke kápies óres tha lipáse ke tha kles,
monadikí su sintrofiá i leptodiktes
ótan me skéftese “ti ékana” tha les.
Όmos tha su to po óso ki an s’ agapó
ítane kríma na ime thíma
se mia kardiá pu tóso lachtaró.
Tóra mu ánikses tin pórta gia na fígo
ke les pos pánta ipárchi télos sti zoí,
mu les na mátho ton kaimó mu na ton pnígo
ke mia kenurgia agápi na `vro pio kalí.
Ki egó pu páno su ta pánta icha pléksi
káthe mu óniro ke káthe mu chará,
mu les na fígo prin akóma o ílios féksi
mu les na fígo prin mas di i gitoniá.
Όmos tha su to po óso ki an s’ agapó
ítane kríma na ime thíma
se mia kardiá pu tóso lachtaró,
ítane kríma na ime thíma
se mia kardiá pu tóso lachtaró.
|