Τώρα το ξέρω κι ας μην το λένε τα δυο σου χείλη
τον έρωτα μας ζητάς να θάψεις στο παρελθόν
Το στόμα σου κλειστό σαν με φιλάς
αδιάφορα κοιτάς και μου μιλάς κι ας λες πως μ’ αγαπάς
Είναι σκληρό δίχως σκοπό να υποφέρεις
κι αφού εσύ δεν το τολμάς θα σου το πω
Φύγε λοιπόν και μη νοιαστείς για μένα
αν σ’ αγαπώ
Πάρε το δρόμο που θα σε λύσει απ’ τα δέσμα μου
αφού θα φύγεις ότι κι αν πούμε δεν ωφελεί
Θα σφίξουμε τα χέρια κι αν πονώ
αδάκρυτη στην πόρτα θα σταθώ αντίο να σου πω
Είναι σκληρό δίχως σκοπό να υποφέρεις
κι αφού εσύ δεν το τολμάς θα σου το πω
Φύγε λοιπόν και μη νοιαστείς για μένα
αν σ’ αγαπώ . αν σ’ αγαπώ
|
Tóra to kséro ki as min to léne ta dio su chili
ton érota mas zitás na thápsis sto parelthón
To stóma su klistó san me filás
adiáfora kitás ke mu milás ki as les pos m’ agapás
Ine skliró díchos skopó na ipoféris
ki afu esí den to tolmás tha su to po
Fíge lipón ke mi niastis gia ména
an s’ agapó
Páre to drómo pu tha se lísi ap’ ta désma mu
afu tha fígis óti ki an pume den ofeli
Tha sfíksume ta chéria ki an ponó
adákriti stin pórta tha stathó antío na su po
Ine skliró díchos skopó na ipoféris
ki afu esí den to tolmás tha su to po
Fíge lipón ke mi niastis gia ména
an s’ agapó . an s’ agapó
|