Τα χέρια σου δεμένα
στα καλώδια των νεύρων
σφίγγουν απόψε το ποτήρι σου
πονάς
Μέσα από κρύσταλλα
κοιτάς τους διπλανούς σου
μέσα από κρύσταλλα κοιτάς
και με κοιτάς
Κόκκινη λάμψη
στων ματιών σου τα σκοτάδια
φωνή βραχνή που πάει να βγει
και δεν μπορεί
Θες να μου πεις
ψάχνεις να βρεις
να μου μιλήσεις
δύσκολο θέμα
και πιο δύσκολοι καιροί
Τι να σου πω αυτή την ώρα
που σωπαίνεις
απαγορεύονται τα λόγια κι οι καημοί
Ώρα σελήνης
κάπου μέσα σου πεθαίνεις
κι οι πινακίδες γράφουν στοπ όχι και μη
|
Ta chéria su deména
sta kalódia ton nevron
sfíngun apópse to potíri su
ponás
Mésa apó krístalla
kitás tus diplanus su
mésa apó krístalla kitás
ke me kitás
Kókkini lámpsi
ston matión su ta skotádia
foní vrachní pu pái na vgi
ke den bori
Thes na mu pis
psáchnis na vris
na mu milísis
dískolo théma
ke pio dískoli keri
Ti na su po aftí tin óra
pu sopenis
apagorevonte ta lógia ki i kaimi
Ώra selínis
kápu mésa su pethenis
ki i pinakídes gráfun stop óchi ke mi
|