Βγαίνω, ξενυχτάω και για σένα δε ρωτάω,
φίλους έχω και σε σβήνει ο καιρός.
Όμως κάτι ώρες δεν αντέχω σε θυμάμαι,
δε κοιμάμαι, νιώθω άδειος και μισός…
Ώρες ώρες με πιάνει μια τρέλα να σε συναντήσω.
Ώρες ώρες μου λείπεις και θέλω να τηλεφωνήσω.
Όμως είμαστε πια χωρισμένοι,
μες την ίδια την πόλη δυο ξένοι.
Για το σώμα που σε περιμένει δεν έχεις πια ώρες…
Βγαίνω, σχέσεις κάνω τη ζωή μου δεν τη χάνω,
δε μου λείπεις και με μένα απορώ.
Όμως κάτι ώρες με πειράζει που ‘χεις φύγει,
το δωμάτιο με πνίγει, δεν μπορώ…
|
Ogeno, ksenichtáo ke gia séna de rotáo,
fílus écho ke se svíni o kerós.
Όmos káti óres den antécho se thimáme,
de kimáme, niótho ádios ke misós…
Ώres óres me piáni mia tréla na se sinantíso.
Ώres óres mu lipis ke thélo na tilefoníso.
Όmos imaste pia chorisméni,
mes tin ídia tin póli dio kséni.
Gia to sóma pu se periméni den échis pia óres…
Ogeno, schésis káno ti zoí mu den ti cháno,
de mu lipis ke me ména aporó.
Όmos káti óres me pirázi pu ‘chis fígi,
to domátio me pnígi, den boró…
|