Σαν τη φωτιά που ποταμό πήγε κι ερωτεύτηκε
Σαν την ηχώ που απ τη φωνή της ξενιτεύτηκε
Εγώ σου έδωσα ψυχή
Έγινα ήλιος και βροχή
Νύχτα που μόνο για τα μάτια σου ονειρεύτηκε
Κι αφού δε θες να μ’ αγαπάς
Πάρε μαζί σου κι όπου πας
Το πιο μεγάλο της ζωής μου το χαλάλι
Κι αν με θυμώσουνα και ξαναρχόσουνα
Όπως σε αγάπησα θα σε αγαπούσα πάλι
Σαν τη γροθιά που σε μαχαίρι πήγε, χτύπησε
Ζωή που πόνεσε, μα το βρε και χαρίστηκε
Για σένα έγινα βοριάς
Ανάσα, χτύπος της καρδιάς
Άγιο νερό που μες την άβυσσο σκορπίστηκε
Κι αφού δε θες να μ’ αγαπάς
Πάρε μαζί σου κι όπου πας
Το πιο μεγάλο της ζωής μου το χαλάλι
Κι αν με θυμώσουνα και ξαναρχόσουνα
Όπως σε αγάπησα θα σε αγαπούσα πάλι
|
San ti fotiá pu potamó píge ki eroteftike
San tin ichó pu ap ti foní tis kseniteftike
Egó su édosa psichí
Έgina ílios ke vrochí
Níchta pu móno gia ta mátia su onireftike
Ki afu de thes na m’ agapás
Páre mazí su ki ópu pas
To pio megálo tis zoís mu to chaláli
Ki an me thimósuna ke ksanarchósuna
Όpos se agápisa tha se agapusa páli
San ti grothiá pu se macheri píge, chtípise
Zoí pu pónese, ma to vre ke charístike
Gia séna égina voriás
Anása, chtípos tis kardiás
Άgio neró pu mes tin ávisso skorpístike
Ki afu de thes na m’ agapás
Páre mazí su ki ópu pas
To pio megálo tis zoís mu to chaláli
Ki an me thimósuna ke ksanarchósuna
Όpos se agápisa tha se agapusa páli
|