Ψάχνω να βρω τ’ ακρογιάλια μου
ψάχνω να βρω κείνη τη μαύρη μου ψυχή
τα ρούχα τ’ άσπρα μου τ’ αγέρι τ’ άστρα μου
να θυμηθώ τότε που ζούσαμε μαζί
Χαμένο όνειρο φεγγάρι μου χλωμό
μες τα χαμένα μας φεγγάρια θα χαθώ
στο σκούρο χρώμα της ζωής που τώρα ζω
τίποτα πια, τίποτα πια δεν αγαπώ
Πάγωσε ο αγέρας φύγαν οι γλάροι μου
κι είχαν γραμμένο στα φτερά τους σ’ αγαπώ
το παραπάτημα τώρα στο βήμα μου
με πάει κάπου στα τυφλά χωρίς σκοπό
Χαμένο όνειρο φεγγάρι μου χλωμό
μες τα χαμένα μας φεγγάρια θα χαθώ
στο σκούρο χρώμα της ζωής που τώρα ζω
τίποτα πια, τίποτα πια δεν αγαπώ
|
Psáchno na vro t’ akrogiália mu
psáchno na vro kini ti mavri mu psichí
ta rucha t’ áspra mu t’ agéri t’ ástra mu
na thimithó tóte pu zusame mazí
Chaméno óniro fengári mu chlomó
mes ta chaména mas fengária tha chathó
sto skuro chróma tis zoís pu tóra zo
típota pia, típota pia den agapó
Págose o agéras fígan i glári mu
ki ichan gramméno sta fterá tus s’ agapó
to parapátima tóra sto víma mu
me pái kápu sta tiflá chorís skopó
Chaméno óniro fengári mu chlomó
mes ta chaména mas fengária tha chathó
sto skuro chróma tis zoís pu tóra zo
típota pia, típota pia den agapó
|