Ξένος στη Θεσσαλονίκη
κι επισκέπτης έγινα,
μόνος στη Θεσσαλονίκη
από σένα έμεινα,
στης αγάπης μας το νοίκι
τη ζωή μου έδινα.
Έλα, έλα, έλα, μάνα μου,
μέσα στην προσφυγομάνα μου
μη μ’ αφήνεις να χαθώ,
έλα, έλα, έλα, μάνα μου,
Θεσσαλονικιά τσιγγάνα μου,
μόνος να ‘μαι δεν μπορώ.
Στα στενά της Σαλονίκης
κάποια μέρα μ’ άφησες,
στην καρδιά της Σαλονίκης
την καρδιά μου ράγισες,
μου ‘πες πια δε μου ανήκεις,
μ’ έκοψες, με τσάκισες.
Έλα, έλα, έλα, μάνα μου,
μέσα στην προσφυγομάνα μου
μη μ’ αφήνεις να χαθώ,
έλα, έλα, έλα, μάνα μου,
Θεσσαλονικιά τσιγγάνα μου,
μόνος να ‘μαι δεν μπορώ.
|
Ksénos sti Thessaloníki
ki episképtis égina,
mónos sti Thessaloníki
apó séna émina,
stis agápis mas to niki
ti zoí mu édina.
Έla, éla, éla, mána mu,
mésa stin prosfigomána mu
mi m’ afínis na chathó,
éla, éla, éla, mána mu,
Thessalonikiá tsingána mu,
mónos na ‘me den boró.
Sta stená tis Saloníkis
kápia méra m’ áfises,
stin kardiá tis Saloníkis
tin kardiá mu rágises,
mu ‘pes pia de mu aníkis,
m’ ékopses, me tsákises.
Έla, éla, éla, mána mu,
mésa stin prosfigomána mu
mi m’ afínis na chathó,
éla, éla, éla, mána mu,
Thessalonikiá tsingána mu,
mónos na ‘me den boró.
|