Ότι με καίει πια δε θέλω να θυμάμαι
ένα μου λάθος θα πληρώνω μια ζωή
ξέρω τι φταίει που τα βράδια δε κοιμάμαι
ξέρω τι φταίει που τα πίνω ως το πρωί
ξέρω τι φταίει
Φταίει που νόμιζα πως έχω πια ξεχάσει
φταίει που νόμιζα πως δε θα πληγωθώ
κι όμως γελάστηκα δε σ’ έχω ξεπεράσει
κι όμως γελάστηκα ακόμα σ’ αγαπώ
Όσο περνάει ο καιρός τόσο φοβάμαι
πως θα κλειστώ μες στη δικιά μου φυλακή
ξέρω τι φταίει που τα βράδια δε κοιμάμαι
ξέρω τι φταίει που δακρύζω σαν παιδί
ξέρω τι φταίει
Φταίει που νόμιζα πως έχω πια ξεχάσει
φταίει που νόμιζα πως δε θα πληγωθώ
κι όμως γελάστηκα δε σ’ έχω ξεπεράσει
κι όμως γελάστηκα ακόμα σ’ αγαπώ
|
Όti me kei pia de thélo na thimáme
éna mu láthos tha pliróno mia zoí
kséro ti ftei pu ta vrádia de kimáme
kséro ti ftei pu ta píno os to pri
kséro ti ftei
Ftei pu nómiza pos écho pia ksechási
ftei pu nómiza pos de tha pligothó
ki ómos gelástika de s’ écho kseperási
ki ómos gelástika akóma s’ agapó
Όso pernái o kerós tóso fováme
pos tha klistó mes sti dikiá mu filakí
kséro ti ftei pu ta vrádia de kimáme
kséro ti ftei pu dakrízo san pedí
kséro ti ftei
Ftei pu nómiza pos écho pia ksechási
ftei pu nómiza pos de tha pligothó
ki ómos gelástika de s’ écho kseperási
ki ómos gelástika akóma s’ agapó
|