Εσύ αητός περήφανος
Τραβάς τον δρόμο σου στον ήλιο
Εγώ μικρή κι ανήμπορη
Σε προδομένο ζω βασίλειο
Εσύ πετάς χαρούμενος
Στης ομορφιάς κοντά τη ρίζα
Εγώ σκυφτή στη μοίρα μου
Τη μολυβένια και τη γκρίζα
Με τι φτερά
Να ξεκινήσω παλληκάρι μου
Με ποια σημαία ποιο σταυρό
Με τι φτερά
Άγιε μ’ Αι Γιώργη καβαλάρη μου
Να ξεκινήσω να σε βρω
|
Esí aitós perífanos
Travás ton drómo su ston ílio
Egó mikrí ki aníbori
Se prodoméno zo vasílio
Esí petás charumenos
Stis omorfiás kontá ti ríza
Egó skiftí sti mira mu
Ti molivénia ke ti gkríza
Me ti fterá
Na ksekiníso pallikári mu
Me pia simea pio stavró
Me ti fterá
Άgie m’ E Giórgi kavalári mu
Na ksekiníso na se vro
|