Χωρίς γιαλό | Chorís gialó

Μέτρησα κι απόψε της ζωής μου τα χαμένα χρόνια
τρόμαξα που είδα πως ακόμα σ’ αγαπώ
Μ’ έπιασε παράπονο και ρώτησα τα χελιδόνια
κι ούτε αυτά δε `ξέραν που να ψάξω να σε βρω

Κι ύστερα άρχισα να κλαίω κι έμεινα κι εγώ,
βάρκα δίχως λιμανάκι και χωρίς γιαλό

Μ’ ένα ροζ φουστάνι και τα μάτια στεναχωρημένα
σκέφτηκα το χάδι σου με γλύκα και θυμό
Ό,τι στη ζωή μου είχα όλα τα ‘δωσα για σένα
κράτησα μονάχα στη ψυχή μου τον καημό

Κι ύστερα άρχισα να κλαίω κι έμεινα κι εγώ,
βάρκα δίχως λιμανάκι και χωρίς γιαλό

Métrisa ki apópse tis zoís mu ta chaména chrónia
trómaksa pu ida pos akóma s’ agapó
M’ épiase parápono ke rótisa ta chelidónia
ki ute aftá de `kséran pu na psákso na se vro

Ki ístera árchisa na kleo ki émina ki egó,
várka díchos limanáki ke chorís gialó

M’ éna roz fustáni ke ta mátia stenachoriména
skéftika to chádi su me glíka ke thimó
Ό,ti sti zoí mu icha óla ta ‘dosa gia séna
krátisa monácha sti psichí mu ton kaimó

Ki ístera árchisa na kleo ki émina ki egó,
várka díchos limanáki ke chorís gialó