Κύμα κι άνεμος αντάρτης,
της ψυχής ο χάρτης
δείχνει πού με πας.
Γύρω χρώματα του κόσμου·
δεν υπάρχουν, φως μου,
σύνορα για μας.
Ζάλη ζάλη, πάμε, γλυκιά μου ζάλη,
σ’ ένα ταξίδι πάλι πάμε μαζί
κι όπου μας βγάλει.
Στάζουν όνειρο τα μάτια,
μάτια μου παλάτια,
της ψυχής κλειδιά.
Ξέρω, όσοι αγαπάνε
στο φεγγάρι πάνε,
γίνονται παιδιά.
Ζάλη ζάλη, πάμε, γλυκιά μου ζάλη,
σ’ ένα ταξίδι πάλι πάμε μαζί
κι όπου μας βγάλει.
|
Kíma ki ánemos antártis,
tis psichís o chártis
dichni pu me pas.
Giro chrómata tu kósmu·
den ipárchun, fos mu,
sínora gia mas.
Záli záli, páme, glikiá mu záli,
s’ éna taksídi páli páme mazí
ki ópu mas vgáli.
Stázun óniro ta mátia,
mátia mu palátia,
tis psichís klidiá.
Kséro, ósi agapáne
sto fengári páne,
ginonte pediá.
Záli záli, páme, glikiá mu záli,
s’ éna taksídi páli páme mazí
ki ópu mas vgáli.
|