|
Mέσα στους αιώνες περπατώ
τ’ άγιο πρόσωπό σου ψάχνοντας να βρω
που το ξέρω από χίλια χρόνια πριν
Θα σε αναγνώριζα παντού
μες στις μαύρες δίνες του καιρού, αφού,
της Eδέμ τον κήπο αφήσαμε μαζί
Zω από του κόσμου την αρχή
και σ’ αγαπούσα από ‘κει
προτού το φως να γεννηθεί
σ’ είχα δει
Zω, υπάρχω πριν από τη γη
σ’ ακολουθώ κάθε ζωή
και μέχρι ο χρόνος να σωθεί
θα `μαι `κει
Mέσα στης ψυχής σου τις στοές
της αγάπης σου οι μυστικές φωνές
να με κυνηγούν δεν πάψανε ποτέ
Δαίμονας και άγγελος τρελός
σ’ ήξερα πριν γίνει η πέτρα κι ο βυθός
ξέρω πως με ψάχνεις να με βρεις κι εσύ
|
Mésa stus eónes perpató
t’ ágio prósopó su psáchnontas na vro
pu to kséro apó chília chrónia prin
Tha se anagnóriza pantu
mes stis mavres dínes tu keru, afu,
tis Edém ton kípo afísame mazí
Zo apó tu kósmu tin archí
ke s’ agapusa apó ‘ki
protu to fos na gennithi
s’ icha di
Zo, ipárcho prin apó ti gi
s’ akoluthó káthe zoí
ke méchri o chrónos na sothi
tha `me `ki
Mésa stis psichís su tis stoés
tis agápis su i mistikés fonés
na me kinigun den pápsane poté
Demonas ke ángelos trelós
s’ íksera prin gini i pétra ki o vithós
kséro pos me psáchnis na me vris ki esí
|
