Ζωή, ζωή
σ’ αγαπώ τόσο πολύ
γιατί νόημα δεν έχεις
κι ας ψάχνω ο έξυπνος χρόνια να
βρω το κλειδί σου
Σ’ ακολουθώ
σαν του ανέμου το ουρλιαχτό
και κυλιέμαι μαζί σου
σε κλείνω στις χούφτες μου πριν
οι θεωρίες σε σκορπίσουν
Όσο διαρκούν οι στιγμές, διαρκείς φευγάτη κι εσύ
σαν τον κλέφτη
σε καμία ιδέα δε χωράς και
ο κάθε Θεός τόσο στενός σου πέφτει
Ζωή, ζωή στα παιχνίδια σου η αρχή και το τέλος
του κάθε φανατισμού που με καίει
με τρώει και με σώνει
στων φίλων μου τις ανάσες ακουμπώ
κι είναι μάλλινο ρούχο η χαρά τους
για να μην κρυώνω καθώς ξημερώνει
Δυο χιλιάδες κρύσταλλα εγώ
και όσο μ’ αγαπάς μια κλωστή με κρατάει
οι διαφορές μας βροχή κοίτα στις σταγόνες
της πως ο έρωτας μας κυλάει
Ζωή, ζωή σε μισώ τόσο πολύ γιατί
ασήκωτη γέρνεις στην πλάτη μου
ενώ μπρος στα μάτια μου μοιάζεις με στάχτη
Ζωή γλυκιά να σου δώσω μια σπρωξιά
στο κενό μου να πέσεις
μα πως μετανιώνω σαν φτάνεις
γυμνή εκεί στην άκρη
Θέλω να σε πάρω αγκαλιά,
ψέματα καινούργια να εφεύρω πάλι
και σε μια γωνιά εγώ κι εσύ
σαν δυο κολλητοί να πιούμε απ’ το ίδιο μπουκάλι,
Ζωή, ζωή…
|
Zoí, zoí
s’ agapó tóso polí
giatí nóima den échis
ki as psáchno o éksipnos chrónia na
vro to klidí su
S’ akoluthó
san tu anému to urliachtó
ke kiliéme mazí su
se klino stis chuftes mu prin
i theoríes se skorpísun
Όso diarkun i stigmés, diarkis fevgáti ki esí
san ton kléfti
se kamía idéa de chorás ke
o káthe Theós tóso stenós su péfti
Zoí, zoí sta pechnídia su i archí ke to télos
tu káthe fanatismu pu me kei
me trói ke me sóni
ston fílon mu tis anáses akubó
ki ine mállino rucho i chará tus
gia na min krióno kathós ksimeróni
Dio chiliádes krístalla egó
ke óso m’ agapás mia klostí me kratái
i diaforés mas vrochí kita stis stagónes
tis pos o érotas mas kilái
Zoí, zoí se misó tóso polí giatí
asíkoti gérnis stin pláti mu
enó bros sta mátia mu miázis me stáchti
Zoí glikiá na su dóso mia sproksiá
sto kenó mu na pésis
ma pos metanióno san ftánis
gimní eki stin ákri
Thélo na se páro agkaliá,
psémata kenurgia na efevro páli
ke se mia goniá egó ki esí
san dio kolliti na piume ap’ to ídio bukáli,
Zoí, zoí…
|