|
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη
Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Το όνειρο που σ’ έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει
Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
Ποια νήματα σ’ ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ’ αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ’ οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι
|
O chrónos ine o chiróteros giatrós
Se kei, se skorpái ke se pagóni
Ma esí se lígo de tha vrískese edó
Kápii álli tha palevun me ti skóni
Thélis ksaná n’ apoteliósis monachós
Έna taksídi pu poté den telióni
Káto ap’ ta rucha su ksipnái o pio paliós theós
Mes tis valítses su strimóchnonte óli i drómi
Pii chártes su zestánane ksaná to mialó
Pies thálasses stegnónun sto mikró su kefáli
Pios ánemos se perni pio makriá apó do
Pes mu pio fóvo agápises páli
Se pio óniro se ksípnisan vreméno, lipsó
Pii demones potízun tin kenuria su záli
Pios érotas se spróchni pio makriá apó do
Pes mu pio fóvo agápises páli
To óniro pu s’ éfere mia méra os edó
Símera kegete, skuriázi ke se dióchni
Mia se kratái sti gi, mia se ksernái ston uranó
To ídio óniro se trói ke se glitóni
Thélis ksaná n’ apoteliósis monachós
Έna taksídi pu poté den telióni
Káto ap’ ta rucha su ksipnái o pio paliós theós
Mes tis valítses su strimóchnonte óli i drómi
Pia nímata s’ enónun me mia álli thiliá
Pia kímata se dióchnun ap’ aftó to limáni
Pia mira se fonázi apó tin álli meriá
Pes mu pio fóvo agápises páli
Pia sínnefa skepásan ti stegní su kardiá
Pia astéria tragudáne tin kenuria su záli
Pio pséma se kratái stin alíthia kontá
Pes mu pio fóvo agápises páli
Pies léksis mésa su sapízun ke de thélun na vgun
Pia elpída s’ odigi stin pio glikiá aftapáti
Pia thlípsi se klotsái pio makriá apó pantu
Pes mu pios fóvos se níkise páli
|
