|
Στην ωραία μας την πόλη
τη γλυκιά κι ιστορική
όσοι είν’ ονειροπόλοι
είναι μελαγχολικοί
Οι υπόλοιποι γλεντάμε
παραδάκι κονομάμε
τηλεόραση κοιτάμε
και στο γήπεδό μας πάμε
μας νικάνε ή νικάμε
“Δόξα τω Θεώ”, καλά περνάμε
Θα μου πείτε πως υπάρχουν
άρρωστοι και ορφανά
και σπιτάκια ξεχασμένα
που ο ήλιος δεν περνά
Μα εμείς τα λησμονάμε
κι όλη μέρα συζητάμε
πού θα βγούμε, πού θα φάμε
ποια γραβάτα θα φοράμε
ποια γυναίκα προτιμάμε
“Δόξα τω Θεώ”, καλά περνάμε
Τα βιβλία στα πανέρια
ένα τάληρο τα δυο
κι απ’ τις πέντε σουρουπώνει
και ρημώνει το χωριό
Μα εμείς αργά ξυπνάμε
μεσημέρι ξεκινάμε
και στα κέντρα ξενυχτάμε
τα χιλιάρικα χαλάμε
και με κέφι τραγουδάμε
“Δόξα τω Θεώ”, καλά περνάμε
|
Stin orea mas tin póli
ti glikiá ki istorikí
ósi in’ oniropóli
ine melagcholiki
I ipólipi glentáme
paradáki konomáme
tileórasi kitáme
ke sto gípedó mas páme
mas nikáne í nikáme
“Dóksa to Theó”, kalá pernáme
Tha mu pite pos ipárchun
árrosti ke orfaná
ke spitákia ksechasména
pu o ílios den perná
Ma emis ta lismonáme
ki óli méra sizitáme
pu tha vgume, pu tha fáme
pia graváta tha foráme
pia gineka protimáme
“Dóksa to Theó”, kalá pernáme
Ta vivlía sta panéria
éna táliro ta dio
ki ap’ tis pénte surupóni
ke rimóni to chorió
Ma emis argá ksipnáme
mesiméri ksekináme
ke sta kéntra ksenichtáme
ta chiliárika chaláme
ke me kéfi tragudáme
“Dóksa to Theó”, kalá pernáme
|
