Μες στην Καλλίπολη μια κούκλα και ζηλιάρα
τα δυο ματάκια της πάντα πετούν φωτιές
δεν ξέρω πως με πλάνεψε η κακιά γκρινιάρα
με τα παιχνίδια της και τις τόσες μαριολιές
Κάνει χτενίσματα με γούστο και με χάρη
κι από τις παριζιάνες ξέρει πιο πολλά
με πλάνεψες μ’ αυτό σου το όμορφο καμάρι
καλλιπολίτισσα ναζιάρα και γλυκιά
Πάψε τη ζήλια σου μικρή κακιά πλανεύτρα
και μη σ’ αρέσει πάντα να με τυρανάς
το ξέρεις η αγάπη μου δεν είναι ψεύτρα
κι όλο με ζήλια δείχνεις πόσο μ’ αγαπάς
|
Mes stin Kallípoli mia kukla ke ziliára
ta dio matákia tis pánta petun fotiés
den kséro pos me plánepse i kakiá gkriniára
me ta pechnídia tis ke tis tóses marioliés
Káni chtenísmata me gusto ke me chári
ki apó tis pariziánes kséri pio pollá
me plánepses m’ aftó su to ómorfo kamári
kallipolítissa naziára ke glikiá
Pápse ti zília su mikrí kakiá planeftra
ke mi s’ arési pánta na me tiranás
to kséris i agápi mu den ine pseftra
ki ólo me zília dichnis póso m’ agapás
|