Γιατί κανένας δεν μπορεί
το αύριο να φέρει στα νερά του;
Κανένας δεν μπορεί
ν’ αλλάξει μοναχός τα σύνορά του.
Γιατί κανένας δεν μπορεί
τη θάλασσα να κάψει που`χει μέσα;
Κανένας δεν μπορεί
τ’ αστέρια να σηκώσει άμα πέσαν.
Γι’ αυτό και εγώ δε μένω εδώ,
γι’ αυτό και εγώ δεν περιμένω,
δε θα κρατήσω φυλαχτό,
δε θα πιστέψω σ’ ό, τι πω
και για δικό μου θα ‘χω ό,τι ήταν ξένο.
Γιατί κανένας δεν μπορεί
με δάκρυ να ποτίσει την αγάπη;
Κανένας δεν μπορεί
να σώσει ό,τι έχει πάει στράφι.
Γιατί κανένας δεν μπορεί
να χάσει όταν όλα τα ‘χει χάσει;
Κανένας δεν μπορεί
το γέλιο να κολλήσει όταν σπάσει.
Γι’ αυτό και εγώ δε μένω εδώ,
γι’ αυτό και εγώ δεν περιμένω,
δε θα κρατήσω φυλαχτό,
δε θα πιστέψω σ’ ό, τι πω
και για δικό μου θα ‘χω ό,τι ήταν ξένο.
|
Giatí kanénas den bori
to avrio na féri sta nerá tu;
Kanénas den bori
n’ alláksi monachós ta sínorá tu.
Giatí kanénas den bori
ti thálassa na kápsi pu`chi mésa;
Kanénas den bori
t’ astéria na sikósi áma pésan.
Gi’ aftó ke egó de méno edó,
gi’ aftó ke egó den periméno,
de tha kratíso filachtó,
de tha pistépso s’ ó, ti po
ke gia dikó mu tha ‘cho ó,ti ítan kséno.
Giatí kanénas den bori
me dákri na potísi tin agápi;
Kanénas den bori
na sósi ó,ti échi pái stráfi.
Giatí kanénas den bori
na chási ótan óla ta ‘chi chási;
Kanénas den bori
to gélio na kollísi ótan spási.
Gi’ aftó ke egó de méno edó,
gi’ aftó ke egó den periméno,
de tha kratíso filachtó,
de tha pistépso s’ ó, ti po
ke gia dikó mu tha ‘cho ó,ti ítan kséno.
|