Όλα κολυμπούν μέσ’ στον καιρό,
τίποτα δε μένει σταθερό,
άλλαξε, λοιπόν, μυαλό κι εσύ,
άραξε και πιες, ένα κρασί.
Ζούμε σε παράξενη εποχή,
πλαστική και ηλεκτρονική,
είν’ οι Αμερικάνοι στα κουμπιά
κι όλοι οι άλλοι, σκλάβοι στα κουπιά.
Μηχανές παντού και ρολόγια,
κάν’ τη, φίλε μου, τώρα λαμόγια,
ήρθ’ η ώρα τού μαύρου τού μπόγια,
κρύβε λόγια, κρύβε λόγια,
κρύβε λόγια, κρύβε λόγια.
Το σχολείο είναι φυλακή,
οι κρετίνοι κάνουν κριτική
σαν κοράκια πέφτουν να μας φάν’,
η κακία είναι δωρεάν.
Όλα αλλάζουνε σ’ αυτή τη γη
και το μίσος γίνεται στοργή,
μάθε τούς εχθρούς σου ν’ αγαπάς
κι ίσως στον παράδεισο να πας.
Μηχανές παντού και ρολόγια,
κάν’ τη, φίλε μου, τώρα λαμόγια,
ήρθ’ η ώρα τού μαύρου του μπόγια,
κρύβε λόγια, κρύβε λόγια,
κρύβε λόγια, κρύβε λόγια.
|
Όla kolibun més’ ston keró,
típota de méni statheró,
állakse, lipón, mialó ki esí,
árakse ke pies, éna krasí.
Zume se parákseni epochí,
plastikí ke ilektronikí,
in’ i Amerikáni sta kubiá
ki óli i álli, sklávi sta kupiá.
Michanés pantu ke rológia,
kán’ ti, fíle mu, tóra lamógia,
írth’ i óra tu mavru tu bógia,
kríve lógia, kríve lógia,
kríve lógia, kríve lógia.
To scholio ine filakí,
i kretíni kánun kritikí
san korákia péftun na mas fán’,
i kakía ine doreán.
Όla allázune s’ aftí ti gi
ke to mísos ginete storgí,
máthe tus echthrus su n’ agapás
ki ísos ston parádiso na pas.
Michanés pantu ke rológia,
kán’ ti, fíle mu, tóra lamógia,
írth’ i óra tu mavru tu bógia,
kríve lógia, kríve lógia,
kríve lógia, kríve lógia.
|