Τις κρύες νύχτες που είμαι κομμάτια
με οινόπνευμα γλυκό
σ’ άδειους δρόμους θαμπών ονείρων
μοναχός τριγυρνώ
σαν τον παλιάτσο με μεθυσμένη ματιά.
Στις πολυσύχνατες παρέες
και φιέστες μοναξιάς
κρυφό ζευγάρωμα κι αγάπη
στο μέρος της σκιάς.
Κρύες ανταύγιες χρωμάτων
και τόπων που `χω δει
νότες που πλάγιασαν και φεύγουν
στου ονείρου τη χορδή
νύχτες των ποιητών και των θαυμάτων.
|
Tis kríes níchtes pu ime kommátia
me inópnevma glikó
s’ ádius drómus thabón oniron
monachós trigirnó
san ton paliátso me methisméni matiá.
Stis polisíchnates parées
ke fiéstes monaksiás
krifó zevgároma ki agápi
sto méros tis skiás.
Kríes antavgies chromáton
ke tópon pu `cho di
nótes pu plágiasan ke fevgun
stu oniru ti chordí
níchtes ton piitón ke ton thafmáton.
|