|
Η σκέψη μου για σένανε
μες τη σκιά ας μένει.
Όμορφο όνομα, Λιλήθ,
γραφή μισοσβησμένη.
Μάτια βαθιά σαν έβενος,
γαλάζιο το κορμί σου.
Ποια χέρια σε καρφώσανε
στη μέση της αβύσσου!
Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
Ποια το φόβο θα νικήσει;
Παίζεις με φίλτρα μαγικά,
μάγισσα της αβύσσου.
Μένεις μακριά απ’ τη ζεστή
φωτιά του Παραδείσου.
Στα σκοτεινά σε ρίξανε,
μα εσύ γυμνή χορεύεις.
Γέννα ανήκουστη τολμάς
και διχασμούς φυτεύεις.
Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
Ποια το φόβο θα νικήσει;
Λουλούδι, νυχτολούλουδο,
μελαχρινό μου αηδόνι.
Φτεροκοπάς τον πόνο σου
στο σκοτεινό αλώνι.
Και νιώθω τα σκιρτήματα,
το φτερωτό σημάδι.
Δεν τ’ ονομάζω τίποτα.
Λιλήθ, πυκνό σκοτάδι.
Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
Ποια το φόβο θα νικήσει;
|
I sképsi mu gia sénane
mes ti skiá as méni.
Όmorfo ónoma, Lilíth,
grafí misosvisméni.
Mátia vathiá san évenos,
galázio to kormí su.
Pia chéria se karfósane
sti mési tis avíssu!
Zume áchares, mikrés zoés
Pia ta mágia tha mas lísi;
Mes ta spítia zume siopilés.
Pia to fóvo tha nikísi;
Pezis me fíltra magiká,
mágissa tis avíssu.
Ménis makriá ap’ ti zestí
fotiá tu Paradisu.
Sta skotiná se ríksane,
ma esí gimní chorevis.
Genna aníkusti tolmás
ke dichasmus fitevis.
Zume áchares, mikrés zoés
Pia ta mágia tha mas lísi;
Mes ta spítia zume siopilés.
Pia to fóvo tha nikísi;
Luludi, nichtoluludo,
melachrinó mu aidóni.
Fterokopás ton póno su
sto skotinó alóni.
Ke niótho ta skirtímata,
to fterotó simádi.
Den t’ onomázo típota.
Lilíth, piknó skotádi.
Zume áchares, mikrés zoés
Pia ta mágia tha mas lísi;
Mes ta spítia zume siopilés.
Pia to fóvo tha nikísi;
|
