Τα μάτια σου απαλά απ’ τη θλίψη σαν βροχή
καθώς πλανιέσαι μοναχή
οι θάλασσες σε ταξιδεύουν
ωσότου φτάσεις στης γαλήνης το νησί
Μην προσπαθείς
τα πράγματα ν’ αλλάξεις θα το δεις
φεύγει ο καιρός
καράβι και μας πάει πίσω μπρος
Μαζί σου ως την άκρη ταξίδεψα κι εγώ
κι ας έμπαζε η βάρκα μας νερό
μα της καρδιάς σου το μπουγάζι
απάνω στης στεριάς με βγάζει τον αφρό.
Μην προσπαθείς
τα πράγματα ν’ αλλάξεις θα το δεις
φεύγει ο καιρός
καράβι και μας πάει πίσω μπρος
Αρμύρα στα μαλλιά σου και το σώμα υγρό
να σ’ ακουμπήσω δεν μπορώ
στέγνωσαν απ’ το φως του ήλιου
κι αρώματα από της Δήλου το ναό
Μην προσπαθείς
τα πράγματα ν’ αλλάξεις θα το δεις
φεύγει ο καιρός
καράβι και μας πάει πίσω μπρος
|
Ta mátia su apalá ap’ ti thlípsi san vrochí
kathós planiése monachí
i thálasses se taksidevun
osótu ftásis stis galínis to nisí
Min prospathis
ta prágmata n’ alláksis tha to dis
fevgi o kerós
karávi ke mas pái píso bros
Mazí su os tin ákri taksídepsa ki egó
ki as ébaze i várka mas neró
ma tis kardiás su to bugázi
apáno stis steriás me vgázi ton afró.
Min prospathis
ta prágmata n’ alláksis tha to dis
fevgi o kerós
karávi ke mas pái píso bros
Armíra sta malliá su ke to sóma igró
na s’ akubíso den boró
stégnosan ap’ to fos tu íliu
ki arómata apó tis Dílu to naó
Min prospathis
ta prágmata n’ alláksis tha to dis
fevgi o kerós
karávi ke mas pái píso bros
|