Πέταξες όλες μας τις όμορφες στιγμές και τις ξεχνάς
μετράς με δάκρυ τον καημό από συνήθεια
με την καρδιά στα σκοτεινά προς την αλήθεια ξενυχτάς
μετράς το βάθος της πληγής σου και πονάς.
Τα δυο σου χέρια όμως μετρούν πόσα άλλα χάδια μου χρωστούν
κάθε βραδιά που στο κορμί βγαίνουν σεργιάνι
τα δυο σου χείλη αποζητούν μες στα φιλιά μου να χαθούν
σε μια στιγμή για μια ζωή κι αυτό μου φτάνει.
Σαν ναυαγός ψάχνεις λιμάνι να κρυφτείς για να σωθείς
ζητάς αγάπη την καρδιά σου να ζεστάνεις
ρωτάς τους φίλους κάθε βράδυ μ’ αγωνία της ψυχής
που πήγε τ’ όνειρο που έχασες να βρεις.
Τα δυο σου χέρια όμως μετρούν πόσα άλλα χάδια μου χρωστούν
κάθε βραδιά που στο κορμί βγαίνουν σεργιάνι
τα δυο σου χείλη αποζητούν μες στα φιλιά μου να χαθούν
σε μια στιγμή για μια ζωή κι αυτό μου φτάνει.
|
Pétakses óles mas tis ómorfes stigmés ke tis ksechnás
metrás me dákri ton kaimó apó siníthia
me tin kardiá sta skotiná pros tin alíthia ksenichtás
metrás to váthos tis pligís su ke ponás.
Ta dio su chéria ómos metrun pósa álla chádia mu chrostun
káthe vradiá pu sto kormí vgenun sergiáni
ta dio su chili apozitun mes sta filiá mu na chathun
se mia stigmí gia mia zoí ki aftó mu ftáni.
San nafagós psáchnis limáni na kriftis gia na sothis
zitás agápi tin kardiá su na zestánis
rotás tus fílus káthe vrádi m’ agonía tis psichís
pu píge t’ óniro pu échases na vris.
Ta dio su chéria ómos metrun pósa álla chádia mu chrostun
káthe vradiá pu sto kormí vgenun sergiáni
ta dio su chili apozitun mes sta filiá mu na chathun
se mia stigmí gia mia zoí ki aftó mu ftáni.
|