Μισόλογα | Misóloga

Ξέρεις εγώ δεν… πώς να στο πω;
Ήταν καλά μεν… ξέρεις πως είμαι εγώ.

Δεν ειν’ ότι θέλω να… κοίτα, είσ’ εντάξει!
Είναι που καμιά φορά θέλω μια τάξη.

Ξέρεις εγώ δεν… ήπια πολύ και…
δεν είμ’ απ’ αυτούς που λεν… ήπιες κι εσύ και…

Κι αν ποτέ βγει μια λέξη ολόκληρη,
θα `ναι κι αυτή μια σκέψη απόκληρη.
Θα `ναι ένα “μη”, ένα “βοήθεια”.
Αχ, μια στιγμή να πω την αλήθεια.

Κι εγώ που νόμιζα πως… ήτανε κάπως.
Ήσουν μαζί μου καλός, μάλλον έκανα λάθος.

Δεν είν’ ότι θέλω να… μα είπα μήπως…
είναι που καμιά φορά, μόνη είμαι κι ίσως…

Κι εγώ που νόμιζα πως… ίσως να φταίω.
Κι εγώ που νόμιζα πως… όχι δεν κλαίω.

Kséris egó den… pós na sto po;
Ήtan kalá men… kséris pos ime egó.

Den in’ óti thélo na… kita, is’ entáksi!
Ine pu kamiá forá thélo mia táksi.

Kséris egó den… ípia polí ke…
den im’ ap’ aftus pu len… ípies ki esí ke…

Ki an poté vgi mia léksi olókliri,
tha `ne ki aftí mia sképsi apókliri.
Tha `ne éna “mi”, éna “voíthia”.
Ach, mia stigmí na po tin alíthia.

Ki egó pu nómiza pos… ítane kápos.
Ήsun mazí mu kalós, mállon ékana láthos.

Den in’ óti thélo na… ma ipa mípos…
ine pu kamiá forá, móni ime ki ísos…

Ki egó pu nómiza pos… ísos na fteo.
Ki egó pu nómiza pos… óchi den kleo.