Γιατί θυμώνεις και μου λες
πως κάποιος μου ‘ριχνε ματιές;
Τι φταίω μάτια μου γλυκά
αν με κοιτάνε πονηρά;
Να μη ζηλεύεις άδικα
κι ακόμα δεν τρελάθηκα
για να σε κάνω να πονάς
εσύ που τόσο μ’ αγαπάς.
Δε σου ‘χω δώσει αφορμή
και δε σε πίκρανα στιγμή
δικιά σου είμαι μια φορά
κι ας με κοιτάνε πονηρά.
Να μη ζηλεύεις άδικα
κι ακόμα δεν τρελάθηκα
για να σε κάνω να πονάς
εσύ που τόσο μ’ αγαπάς.
|
Giatí thimónis ke mu les
pos kápios mu ‘richne matiés;
Ti fteo mátia mu gliká
an me kitáne ponirá;
Na mi zilevis ádika
ki akóma den treláthika
gia na se káno na ponás
esí pu tóso m’ agapás.
De su ‘cho dósi aformí
ke de se píkrana stigmí
dikiá su ime mia forá
ki as me kitáne ponirá.
Na mi zilevis ádika
ki akóma den treláthika
gia na se káno na ponás
esí pu tóso m’ agapás.
|