Αρχινάνε δίπλα μας ολοένα
τάζει ένα πουλάκι κι άλλο ένα
φτιάξανε μια γλυκιά σύκινη στάση
το πρωινό του Μάρτη είναι στην τάξη.
Μάλιστα όταν παύει το πουλί
η γαλήνη πέφτει πιο πολύ
και στο νου σου παίζει κάτι τι
σαν χρυσή κλωστίτσα, σαν κλωστή.
Απ’ τον ήλιο απάνω στη λιαχτή
βγαίνει το μελάνι η χρυσαυγή
κι ένιωσες σκυμμένος στο δεφτέρι
τον ψιλό τον ίδρωτα στο χέρι.
Και στην ανοιξιάτικη ποδιά
κάθονται τα ουράνια τα μαβιά,
έγινε το δειλινό μετάξι
κι ανοιχτός παράδεισος η τάξη.
|
Archináne dípla mas oloéna
tázi éna puláki ki állo éna
ftiáksane mia glikiá síkini stási
to prinó tu Márti ine stin táksi.
Málista ótan pafi to pulí
i galíni péfti pio polí
ke sto nu su pezi káti ti
san chrisí klostítsa, san klostí.
Ap’ ton ílio apáno sti liachtí
vgeni to meláni i chrisavgí
ki énioses skimménos sto deftéri
ton psiló ton ídrota sto chéri.
Ke stin aniksiátiki podiá
káthonte ta uránia ta maviá,
égine to dilinó metáksi
ki anichtós parádisos i táksi.
|