Τον Χάρο βρήκα μια βραδιά
βαρύ κι αγριεμένο
μ’ ένα σπαθί στο χέρι του
στο αίμα βουτηγμένο.
Στης Κρήτης τ’ όμορφο νησί
πήγε να πάρει μια ψυχή
και βγήκε πληγωμένος
Με κοίταξε, τον κοίταξα
μες στ’ άγριά του μάτια
και μου ‘πε λάθη έκανε
σ’ αυτά τα μονοπάτια
Στης Κρήτης τ’ όμορφο νησί
πήγε να πάρει μια ψυχή
μα γίνηκε κομμάτια
Τον είδα για στερνή φορά
τα μάτια του πριν κλείσει
κι είπε στης Κρήτης το νησί
δε θα ξαναπατήσει.
Στης Κρήτης τ’ όμορφο νησί
όποιος θα πάρει μια ψυχή
εκεί θα ξεψυχήσει
|
Ton Cháro vríka mia vradiá
varí ki agrieméno
m’ éna spathí sto chéri tu
sto ema vutigméno.
Stis Krítis t’ ómorfo nisí
píge na pári mia psichí
ke vgíke pligoménos
Me kitakse, ton kitaksa
mes st’ ágriá tu mátia
ke mu ‘pe láthi ékane
s’ aftá ta monopátia
Stis Krítis t’ ómorfo nisí
píge na pári mia psichí
ma ginike kommátia
Ton ida gia sterní forá
ta mátia tu prin klisi
ki ipe stis Krítis to nisí
de tha ksanapatísi.
Stis Krítis t’ ómorfo nisí
ópios tha pári mia psichí
eki tha ksepsichísi
|