Ο δήμιος του έρωτα,
κι απόψε θα ετοιμάσει
τη ζοφερή του τη θηλιά,
το θύμα του να πιάσει.
Θα πει το παραμύθι του
κι αμέσως θα μ’ αδράξει,
θα παίξει πρώτα θέατρο
κι ύστερα θα λυσσάξει.
Στήνει παγίδες, δόκανα
και δίχτυα μαγεμμένα,
και παγανιά αγγελόμορφη
σε χέρια πληρωμένα.
Ο δήμιος του έρωτα,
πάλι παραμονεύει,
μέσα στης νύχτας το χαμό
το θύμα του γυρεύει.
Θα ρίξει μαγιοβότανο,
με τέχνη, στο πιοτό μου,
μ’ ένα φιλί του θα πιαστώ,
θα πω το μυστικό μου.
Στήνει παγίδες, δόκανα
και δίχτυα μαγεμμένα,
και παγανιά αγγελόμορφη
σε χέρια πληρωμένα.
|
O dímios tu érota,
ki apópse tha etimási
ti zoferí tu ti thiliá,
to thíma tu na piási.
Tha pi to paramíthi tu
ki amésos tha m’ adráksi,
tha peksi próta théatro
ki ístera tha lissáksi.
Stíni pagides, dókana
ke díchtia magemména,
ke paganiá angelómorfi
se chéria pliroména.
O dímios tu érota,
páli paramonevi,
mésa stis níchtas to chamó
to thíma tu girevi.
Tha ríksi magiovótano,
me téchni, sto piotó mu,
m’ éna filí tu tha piastó,
tha po to mistikó mu.
Stíni pagides, dókana
ke díchtia magemména,
ke paganiá angelómorfi
se chéria pliroména.
|