Χαρμάνης είμ’ απ’ το πρωί, πάω για να φουμάρω
μες στον τεκέ του Σάλωνα, π’ έχει το φίνο μαύρο
μες στον τεκέ του Μίχαλου, π’ έχει το σύρμα μαύρο.
– Γεια σου Μάρκο ντερβίση
Να κάτσω να μαστουρωθώ, να σπάσω νταλγκαδάκι
να φύγ’ η κάψα απ’ την καρδιά κι όλο μου το μεράκι
να φύγ’ η κάψα απ’ την καρδιά κι όλο μου το φαρμάκι.
Τέτοια ζωή που έκανα κι αυτή πάντα θα κάνω
σ’ αυτό τον ψεύτικο ντουνιά, ντερβίσης θ’ αποθάνω
σ’ αυτό τον ψεύτικο ντουνιά, ρεμπέτης θ’ αποθάνω.
Θα προτιμήσω θάνατο, το μαύρο δεν τ’ αφήνω
κι όπου θα βρίσκω αργιλέ, τη τζούρα μου θα πίνω
κι όπου θα βρίσκω αργιλέ, θα κάθουμαι να πίνω.
|
Charmánis im’ ap’ to pri, páo gia na fumáro
mes ston teké tu Sálona, p’ échi to fíno mavro
mes ston teké tu Míchalu, p’ échi to sírma mavro.
– Gia su Márko ntervísi
Na kátso na masturothó, na spáso ntalgkadáki
na fíg’ i kápsa ap’ tin kardiá ki ólo mu to meráki
na fíg’ i kápsa ap’ tin kardiá ki ólo mu to farmáki.
Tétia zoí pu ékana ki aftí pánta tha káno
s’ aftó ton pseftiko ntuniá, ntervísis th’ apotháno
s’ aftó ton pseftiko ntuniá, rebétis th’ apotháno.
Tha protimíso thánato, to mavro den t’ afíno
ki ópu tha vrísko argilé, ti tzura mu tha píno
ki ópu tha vrísko argilé, tha káthume na píno.
|