|
Από το Μαίναλο στο Χελμό
κι από την Πίνδο μέχρι την Ίδη,
είδα τα δέντρα και τα πουλιά
με τη σοφία και την ειρήνη.
Τις Ελληνίδες οροσειρές
μ’ όλα τα δέντρα τους ανθισμένα,
ντυμμένες χρώματα πορφυρά,
ίδιες μ’ εμένα και μ’ εσένα.
Φέραν ακμή στην παρακμή,
μέσ’ στην ποδιά τους είχαν μια σκήτη,
δώσαν στην πέτρα τη λευκή,
την Αθηνά και την Αφροδίτη,
την Αθηνά και την Αφροδίτη.
Κάθε λογής, δώσαν, καρπούς,
φέραν το μέλι σε κάθε σπίτι
κι ας τις πουλάνε για μια δραχμή,
στα πανηγύρια, κάθε Τρίτη.
Οι Ελληνίδες οροσειρές,
στις συμφορές, στους παγετώνες,
διάβαζαν τ’ άστρα τ’ ουρανού,
αγέρωχες μέσ’ στους αιώνες.
Κρύψαν ονόματα ιερά,
τη μυθική μας ιστορία,
την Αντιγόνη, τη Ζωή,
την Αρετή κι Ελευθερία,
την Αρετή κι Ελευθερία.
Όρθιες, στο ύψος της στιγμής,
λάμψαν τη νύχτα σαν τις λαμπάδες,
‘χάσαν παιδιά στις πυρκαγιές
οι Ελληνίδες οροσειρές.
Σου κόβεται η αναπνοή
σαν αντικρίζεις τις Ελληνίδες,
ατίθασες και σοβαρές
κι ας κάνεις ότι δεν τις είδες,
κι ας κάνεις ότι δεν τις είδες.
Οι Ελληνίδες οροσειρές
έχουν τα φώτα τους αναμμένα,
έχουνε σώμα και καρδιά,
μοιάζουν μ’ εσένα και μ’ εμένα,
μ’ εσένα, μ’ εμένα.
|
Apó to Menalo sto Chelmó
ki apó tin Píndo méchri tin Ίdi,
ida ta déntra ke ta puliá
me ti sofía ke tin iríni.
Tis Ellinídes orosirés
m’ óla ta déntra tus anthisména,
ntimménes chrómata porfirá,
ídies m’ eména ke m’ eséna.
Féran akmí stin parakmí,
més’ stin podiá tus ichan mia skíti,
dósan stin pétra ti lefkí,
tin Athiná ke tin Afrodíti,
tin Athiná ke tin Afrodíti.
Káthe logís, dósan, karpus,
féran to méli se káthe spíti
ki as tis puláne gia mia drachmí,
sta panigiria, káthe Tríti.
I Ellinídes orosirés,
stis simforés, stus pagetónes,
diávazan t’ ástra t’ uranu,
agéroches més’ stus eónes.
Krípsan onómata ierá,
ti mithikí mas istoría,
tin Antigóni, ti Zoí,
tin Aretí ki Elefthería,
tin Aretí ki Elefthería.
Όrthies, sto ípsos tis stigmís,
lámpsan ti níchta san tis labádes,
‘chásan pediá stis pirkagiés
i Ellinídes orosirés.
Su kóvete i anapnoí
san antikrízis tis Ellinídes,
atíthases ke sovarés
ki as kánis óti den tis ides,
ki as kánis óti den tis ides.
I Ellinídes orosirés
échun ta fóta tus anamména,
échune sóma ke kardiá,
miázun m’ eséna ke m’ eména,
m’ eséna, m’ eména.
|
