|
Είναι οι ανάσες των λύκων,
που τριγυρνάν’ μέσα στο σώμα μου.
Είναι οι ανάσες των λύκων,
που ξαγρυπνάν’ κάτω απ’ το στρώμα μου.
Είναι οι ανάσες των λύκων,
που σταματούν έξω απ’ την πόρτα μου.
Είναι οι ανάσες των λύκων,
που κυβερνούν την άγρια χώρα μου.
Δεν είναι αρρώστια αυτό που σκιάζει
και βαραίνει το μυαλό και τα πόδια μου.
|
Ine i anáses ton líkon,
pu trigirnán’ mésa sto sóma mu.
Ine i anáses ton líkon,
pu ksagripnán’ káto ap’ to stróma mu.
Ine i anáses ton líkon,
pu stamatun ékso ap’ tin pórta mu.
Ine i anáses ton líkon,
pu kivernun tin ágria chóra mu.
Den ine arróstia aftó pu skiázi
ke vareni to mialó ke ta pódia mu.
|
