Όνειρο ψέμα, χρυσό μεσημεράκι
σ’ ένα γυάλινο, μικρό καλοκαιράκι,
γλυκούς χυμούς μου δίνουν για να πιω,
χρυσάφι, μέλι και κρυστάλλινο νερό.
Ζωγραφισμένοι ίσκιοι και χάρτινα καράβια,
οι παιδικοί μας έρωτες ζητούν ακόμα χάδια,
ζωγραφισμένοι ίσκιοι μέσ’ στη μικρή μου μνήμη,
όσο τη σκάβω πιο βαθιά, όλα τα βλέπω, όλα έχουν μείνει.
Ζωή αλήθεια, ψάθινο καπέλο,
το αίμα μου κυλάει και λέει πως σε θέλω,
ρηχά νερά και λάσπη του βυθού
φωνές, λαχτάρες, που ριζώσανε στο νου.
Ζωγραφισμένοι ίσκιοι και χάρτινα καράβια,
οι παιδικοί μας έρωτες ζητούν ακόμα χάδια,
ζωγραφισμένοι ίσκιοι μέσ’ στη μικρή μου μνήμη,
όσο τη σκάβω πιο βαθιά, όλα τα βλέπω, όλα έχουν μείνει.
|
Όniro pséma, chrisó mesimeráki
s’ éna giálino, mikró kalokeráki,
glikus chimus mu dínun gia na pio,
chrisáfi, méli ke kristállino neró.
Zografisméni ískii ke chártina karávia,
i pediki mas érotes zitun akóma chádia,
zografisméni ískii més’ sti mikrí mu mními,
óso ti skávo pio vathiá, óla ta vlépo, óla échun mini.
Zoí alíthia, psáthino kapélo,
to ema mu kilái ke léi pos se thélo,
richá nerá ke láspi tu vithu
fonés, lachtáres, pu rizósane sto nu.
Zografisméni ískii ke chártina karávia,
i pediki mas érotes zitun akóma chádia,
zografisméni ískii més’ sti mikrí mu mními,
óso ti skávo pio vathiá, óla ta vlépo, óla échun mini.
|