Όσο κι αν πονώ για σε και κλαίγω
δε θα σου μιλήσω πια στο λέγω
γιατί έμαθα την Κυριακή το βράδυ
που γυρνούσες μ’ άλλην μέσα στο σκοτάδι
Απ’ το χέρι της σφιχτοκρατούσες
τα χειλάκι της γλυκά φιλούσες
και της έλεγες πως θα την κάνεις ταίρι
γιατί λάμπει στην καρδιά σου σαν αστέρι
Αφού την πονάς και την λατρεύεις
να την παντρευτείς μην την παιδεύεις
να την αγαπάς πολύ να την προσέχεις
και με μένα πια φιλία να μην έχεις
|
Όso ki an ponó gia se ke klego
de tha su milíso pia sto légo
giatí ématha tin Kiriakí to vrádi
pu girnuses m’ állin mésa sto skotádi
Ap’ to chéri tis sfichtokratuses
ta chiláki tis gliká filuses
ke tis éleges pos tha tin kánis teri
giatí lábi stin kardiá su san astéri
Afu tin ponás ke tin latrevis
na tin pantreftis min tin pedevis
na tin agapás polí na tin proséchis
ke me ména pia filía na min échis
|