Όταν κοιτάς Ανατολή
εκεί που ξημερώνει,
γίνεσαι ένα με το φως,
της ιστορίας αδερφός,
πόνος που δε μερώνει.
Είσαι κραυγή χωρίς μιλιά
και κλάμα δίχως δάκρυ,
είσαι σκαρί χωρίς πανιά,
ταξίδι δίχως άκρη.
Όταν κοιτάς Ανατολή
μόλις γλυκοχράζει,
γίνεσαι ήλιος κι ουρανός,
της ιστορίας ναυαγός,
ατέλειωτο μαράζι.
Είσαι κραυγή χωρίς μιλιά
και κλάμα δίχως δάκρυ,
είσαι σκαρί χωρίς πανιά,
ταξίδι δίχως άκρη.
|
Όtan kitás Anatolí
eki pu ksimeróni,
ginese éna me to fos,
tis istorías aderfós,
pónos pu de meróni.
Ise kravgí chorís miliá
ke kláma díchos dákri,
ise skarí chorís paniá,
taksídi díchos ákri.
Όtan kitás Anatolí
mólis glikochrázi,
ginese ílios ki uranós,
tis istorías nafagós,
atélioto marázi.
Ise kravgí chorís miliá
ke kláma díchos dákri,
ise skarí chorís paniá,
taksídi díchos ákri.
|