Ό,τι κι αν μου λες, δε σε αγαπώ,
όσο και να κλαις, πάντα θα γελώ,
όταν σου ‘λεγα, εγώ για σένα πως πονώ,
‘σύ περιγελούσες με τον πόνο μου αυτό.
Όχι, δε σε αγαπώ, άλλη μ’ έχει πια τρελό,
έχει χάδια πιο πολλά και καρδιά που αγαπά.
Δε μου λες τι κλαις και θρηνείς, κυρά,
δεν το ξεύρεις πως είναι δανεικά,
ήρθε κι η δική μου η σειρά για να σου πω,
όπως μου ‘πες μια φορά κι εσύ δε σ’ αγαπώ.
Όσο κλαις, εγώ γελώ, άλλη μ’ έχει πια τρελό,
άκου αυτά που θα σου πω, όχι, δε σε αγαπώ.
Πέρασ’ ο καιρός που ‘κλαιγα, κακιά,
ήμουνα κουτός, άπονη καρδιά,
τώρα σ’ έχω καταλάβει, φύγε από ‘δώ,
τη σκληρή σου την καρδιά να μην την ξαναδώ.
Όχι, δε σε αγαπώ, πάρε δρόμο, σε μισώ,
φύγε από ‘μένα πια, σ’ έχω βγάλει απ’ την καρδιά.
|
Ό,ti ki an mu les, de se agapó,
óso ke na kles, pánta tha geló,
ótan su ‘lega, egó gia séna pos ponó,
‘sí perigeluses me ton póno mu aftó.
Όchi, de se agapó, álli m’ échi pia treló,
échi chádia pio pollá ke kardiá pu agapá.
De mu les ti kles ke thrinis, kirá,
den to ksevris pos ine daniká,
írthe ki i dikí mu i sirá gia na su po,
ópos mu ‘pes mia forá ki esí de s’ agapó.
Όso kles, egó geló, álli m’ échi pia treló,
áku aftá pu tha su po, óchi, de se agapó.
Péras’ o kerós pu ‘klega, kakiá,
ímuna kutós, áponi kardiá,
tóra s’ écho katalávi, fíge apó ‘dó,
ti sklirí su tin kardiá na min tin ksanadó.
Όchi, de se agapó, páre drómo, se misó,
fíge apó ‘ména pia, s’ écho vgáli ap’ tin kardiá.
|