Ψεύτικος κόσμος | Pseftikos kósmos

Ας μη νοιάζεται κανείς
που έξω το ‘χω ρίξει,
έχ’ ο καθένας στη ζωή
βάσανα για να πνίξει.

Ψεύτικος που ‘ναι αυτός ο κόσμος,
ψεύτικος ο παλιοντουνιάς.

Γι’ αυτό κι εγώ στο ταβερνιό
μπαίνω για να μεθύσω,
τη φλόγα που ‘χω στη καρδιά
μες στο κρασί να σβήσω.

Να μη σας μέλλει αν γλεντώ
για κάντε μου τη χάρη,
έχ’ ο καθείς δικαίωμα,
να ζει όπως γουστάρει.

As mi niázete kanis
pu ékso to ‘cho ríksi,
éch’ o kathénas sti zoí
vásana gia na pníksi.

Pseftikos pu ‘ne aftós o kósmos,
pseftikos o paliontuniás.

Gi’ aftó ki egó sto tavernió
beno gia na methíso,
ti flóga pu ‘cho sti kardiá
mes sto krasí na svíso.

Na mi sas mélli an glentó
gia kánte mu ti chári,
éch’ o kathis dikeoma,
na zi ópos gustári.