|
Αν φόβοι σέρνουν τυφλά την καρδιά σου
γίνε φωτιά και όρμησε προς την ανηφοριά
Αν θεία μοίρα σου ανοίγει πληγές
άσε τον ήλιο να μπει από τις ραγισματιές
Γείρε στον ώμο μου βγάλε φτερά,
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει
Αν την ψυχή, χώμα την θεωρείς
τότε βαριές θ’ απλώνονται όλες σου οι μέρες
Αν η αγάπη είναι ο φόβος που ενώνει
σαν μένεις μόνος σου όρθιος να στέκεις στο κρύο
Αν βρεις τη λάμψη και μια άγρια χαρά,
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει
Αν ταπεινώνουν το μέσα σου οι μπόρες
ρούφηξε όλους τους τρόμους και κάνε τους ρίζες
Αν στο σκοτάδι τις σκέψεις σου θρέψεις
φρόντισε να ‘χεις μ’ αλήθεια υφάνει τις λέξεις
Σαν δυο μικρά ασημένια πουλιά
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει
Γείρε στον ώμο μου βγάλε φτερά,
θα μας πάρει ο ουρανός πιο μακριά
σε μια γη που ανατέλλει
Αν την ψυχή χώμα θεωρείς
Αν την ψυχή χώμα θεωρείς
|
An fóvi sérnun tiflá tin kardiá su
gine fotiá ke órmise pros tin aniforiá
An thia mira su anigi pligés
áse ton ílio na bi apó tis ragismatiés
Gire ston ómo mu vgále fterá,
tha mas pári o uranós pio makriá
se mia gi pu anatélli
An tin psichí, chóma tin theoris
tóte variés th’ aplónonte óles su i méres
An i agápi ine o fóvos pu enóni
san ménis mónos su órthios na stékis sto krío
An vris ti lámpsi ke mia ágria chará,
tha mas pári o uranós pio makriá
se mia gi pu anatélli
An tapinónun to mésa su i bóres
rufikse ólus tus trómus ke káne tus rízes
An sto skotádi tis sképsis su thrépsis
fróntise na ‘chis m’ alíthia ifáni tis léksis
San dio mikrá asiménia puliá
tha mas pári o uranós pio makriá
se mia gi pu anatélli
Gire ston ómo mu vgále fterá,
tha mas pári o uranós pio makriá
se mia gi pu anatélli
An tin psichí chóma theoris
An tin psichí chóma theoris
|
