|
Στην Αθήνα μια μικρούλα
όμορφη και νοστιμούλα
με τα μάτια της τα μαύρα
μ’ άναψε φωτιά και λαύρα
Της μιλώ δε μ’ απαντάει
την αγάπη μου πετάει
θέλει να με βασανίζει
την καρδιά να μου ραΐζει
ωχ!
Αχ μικρούλα μου αφράτη
και με ζάχαρη γεμάτη
σαν σε βλέπω με τρελαίνεις
και στον Άδη με πηγαίνεις
Μ’ έκανες κακιά και λιώνω
και τα κόλπα σου τελειώνω
και στον κόσμο θα το λέω
που με τυραννείς και κλαίω
ωχ άιντα!
Αχ μικρούλα μου σκερτσόζα
και ναζιάρα καπριτσιόζα
μ’ έχεις βάλει σε μεράκι
και με πότισες φαρμάκι
Μ’ έκανες κι αναστενάζω
και τον πόνο μου φωνάζω
σ’ αγαπώ και θα πεθάνω
ταίρι μου αν δε σε κάνω
Γεια σου Μήτσο με το μπουζουκάκι σου!
|
Stin Athína mia mikrula
ómorfi ke nostimula
me ta mátia tis ta mavra
m’ ánapse fotiá ke lavra
Tis miló de m’ apantái
tin agápi mu petái
théli na me vasanízi
tin kardiá na mu raΐzi
och!
Ach mikrula mu afráti
ke me záchari gemáti
san se vlépo me trelenis
ke ston Άdi me pigenis
M’ ékanes kakiá ke lióno
ke ta kólpa su telióno
ke ston kósmo tha to léo
pu me tirannis ke kleo
och áinta!
Ach mikrula mu skertsóza
ke naziára kapritsióza
m’ échis váli se meráki
ke me pótises farmáki
M’ ékanes ki anastenázo
ke ton póno mu fonázo
s’ agapó ke tha petháno
teri mu an de se káno
Gia su Mítso me to buzukáki su!
|
