Στη γη την ξένη μονάχος κλέφτηκα,
χαμένος βρέθηκα να νοσταλγώ
κείνο το δείλι, που δρόμο χάραξα.
Αχ, πόσο άλλαξα! Δεν είμαι εγώ.
Στη γη την ξένη, στη γη την ξένη,
σκόρπισα μια ζωή κυνηγημένη,
βασανισμένη, σακατεμένη,
μήπως κι αναστηθεί στη γη την ξένη.
Στη γη την ξένη δρόμο περπάτησα,
όνειρο άφησα στον ουρανό,
να βρει αγέρα για να πετάξει,
μήπως και βγει ποτέ αληθινό.
Στη γη την ξένη, στη γη την ξένη
δύναμη κράτησα βαθιά κρυμμένη.
Δίψα θαμμένη, δυστυχισμένη,
να βρει νερό ζητεί στη γη την ξένη.
Στη γη την ξένη χώμα της φίλησα,
το φόβο νίκησα και τραγουδώ.
Κείνο το δείλι, που μέλλον χάραξα,
αχ, πόσο άλλαξα! Δεν είμαι εγώ.
Στη γη την ξένη, στη γη την ξένη
έριξα άγκυρα, καρδιά θλιμμένη.
Μοίρα ταμένη, παραδομένη
σε χέρι άγνωστο στη γη την ξένη.
|
Sti gi tin kséni monáchos kléftika,
chaménos vréthika na nostalgó
kino to dili, pu drómo cháraksa.
Ach, póso állaksa! Den ime egó.
Sti gi tin kséni, sti gi tin kséni,
skórpisa mia zoí kinigiméni,
vasanisméni, sakateméni,
mípos ki anastithi sti gi tin kséni.
Sti gi tin kséni drómo perpátisa,
óniro áfisa ston uranó,
na vri agéra gia na petáksi,
mípos ke vgi poté alithinó.
Sti gi tin kséni, sti gi tin kséni
dínami krátisa vathiá krimméni.
Dípsa thamméni, distichisméni,
na vri neró ziti sti gi tin kséni.
Sti gi tin kséni chóma tis fílisa,
to fóvo níkisa ke tragudó.
Kino to dili, pu méllon cháraksa,
ach, póso állaksa! Den ime egó.
Sti gi tin kséni, sti gi tin kséni
ériksa ágkira, kardiá thlimméni.
Mira taméni, paradoméni
se chéri ágnosto sti gi tin kséni.
|