|
Έρχομαι απ’ τη δουλειά
το εργοστάσιο άφησα
χρόνια μες στις μηχανές μεγάλωσα
μέσα στη λύπη.
Έζησα απρόσωπα τσάκισα στα δυο
μου ‘φύγαν άδικα τα χρόνια σαν νερό.
Βαθιά σε μια γωνιά
το λεωφορείο δε σταματά
οι άνθρωποι είναι μακριά
με προσπερνούνε.
Έζησα απρόσωπα τσάκισα στα δυο
μου ‘φύγαν άδικα τα χρόνια σαν νερό.
Έφυγαν τα παιδιά
τις Κυριακές μονάχοι
στο σπίτι αυτό το σιωπηλό
ο απόμακρος ο άντρας ξένος.
Έζησα απρόσωπα τσάκισα στα δυο
μου ‘φύγαν άδικα τα χρόνια σαν νερό.
Μένω σ’ ένα κλουβί
τον πρόσωπο μου ξέχασα
ποτέ δεν βρήκα τον καιρό να κοιταχτώ
κι ήμουνα όμορφη.
Έζησα απρόσωπα τσάκισα στα δυο
μου ‘φύγαν άδικα τα χρόνια σαν νερό.
|
Έrchome ap’ ti duliá
to ergostásio áfisa
chrónia mes stis michanés megálosa
mésa sti lípi.
Έzisa aprósopa tsákisa sta dio
mu ‘fígan ádika ta chrónia san neró.
Oathiá se mia goniá
to leoforio de stamatá
i ánthropi ine makriá
me prospernune.
Έzisa aprósopa tsákisa sta dio
mu ‘fígan ádika ta chrónia san neró.
Έfigan ta pediá
tis Kiriakés monáchi
sto spíti aftó to siopiló
o apómakros o ántras ksénos.
Έzisa aprósopa tsákisa sta dio
mu ‘fígan ádika ta chrónia san neró.
Méno s’ éna kluví
ton prósopo mu kséchasa
poté den vríka ton keró na kitachtó
ki ímuna ómorfi.
Έzisa aprósopa tsákisa sta dio
mu ‘fígan ádika ta chrónia san neró.
|
