Στην άσφαλτο κοιτάζω τη σκιά μου,
εμένα βλέπω και την καρδιά μου.
Μόνος μου σέρνομαι κάτω απ’ το δόλιο μου βήμα,
φτωχός και μόνος που να ψάξω να σε βρω.
Σαν ζητιάνος μες στους δρόμους
για τα μάτια σου γυρνώ,
με πουλιά και ταχυδρόμους
για την αγάπη σου μιλώ.
Αν κάποτε γυρίσεις να με βρεις,
δεν ξέρω πως θα είναι αυτό το σώμα.
Όμως στα μάτια μου το “σ’ αγαπώ” θα δεις
και “αγάπη μου” θα σε φωνάζω ακόμα.
Σαν ζητιάνος μες στους δρόμους
για τα μάτια σου γυρνώ,
με πουλιά και ταχυδρόμους
για την αγάπη σου μιλώ.
|
Stin ásfalto kitázo ti skiá mu,
eména vlépo ke tin kardiá mu.
Mónos mu sérnome káto ap’ to dólio mu víma,
ftochós ke mónos pu na psákso na se vro.
San zitiános mes stus drómus
gia ta mátia su girnó,
me puliá ke tachidrómus
gia tin agápi su miló.
An kápote girísis na me vris,
den kséro pos tha ine aftó to sóma.
Όmos sta mátia mu to “s’ agapó” tha dis
ke “agápi mu” tha se fonázo akóma.
San zitiános mes stus drómus
gia ta mátia su girnó,
me puliá ke tachidrómus
gia tin agápi su miló.
|