Στην ταβέρνα με τη λατέρνα | Stin tavérna me ti latérna

Παίζει η λατέρνα και στην ταβέρνα
εγώ το πίνω και μεθώ και τραγουδάω
απ’ το μεράκι για ένα μαγκάκι που αγαπώ.

Σεβντά μου άναψες, αμάν, αμάν
και μ’ άφησες, τι απονιά
και αλανιάρα να ξενυχτάω και να μεθάω,
μ’ έκανες πώς να το λέγω στο ντουνιά.

Αχ, μ’ έφαγε ο ντουνιάς.
Καπελά φέρε κρασί να πίνω,
άιντε το πίνω και το γλυκό,
γιατί μ’ αυτό μον’ τη φλόγα
σβήνω και κάθε πόνο μυστικό.

Αμάν, γιάρ ωχ, αμάν.

Pezi i latérna ke stin tavérna
egó to píno ke methó ke tragudáo
ap’ to meráki gia éna magkáki pu agapó.

Sevntá mu ánapses, amán, amán
ke m’ áfises, ti aponiá
ke alaniára na ksenichtáo ke na metháo,
m’ ékanes pós na to légo sto ntuniá.

Ach, m’ éfage o ntuniás.
Kapelá fére krasí na píno,
áinte to píno ke to glikó,
giatí m’ aftó mon’ ti flóga
svíno ke káthe póno mistikó.

Amán, giár och, amán.