|
Βροχή το δάκρυ που κυλά στο πρόσωπο σου
και γίνονται φωτιά στα χείλη σου οι λέξεις.
Μα σε παρακαλώ αλήθεια να μου πεις
τι θέλεις τελικά και τι θα επιλέξεις
πες το και μη φοβηθείς.
Θα φύγω αν το θες, θα φύγω
και συγνώμη αν σε έκανα να κλαις.
Θα φύγω αν το θες, θα φύγω
και συγνώμη που σ’ αγάπησα, δεν φταις.
Θα φύγω αν το θες, θα φύγω
να μην έχεις τύψεις κι ενοχές.
Θα φύγω βιαστικά
συγχώρα με που σ’ αγαπώ αληθινά.
Δες πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά.
Γιατί βουρκώσανε ξανά τα δυο σου μάτια
σταμάτα μη μου κλαις, το τέλος μη φοβάσαι.
Μονάχα σου ζητώ αλήθεια να μου πεις
δεν θέλω να πονάς για μένα μη λυπάσαι
έστω και μη φοβηθείς.
Θα φύγω αν το θες, θα φύγω
και συγνώμη αν σε έκανα να κλαις.
Θα φύγω αν το θες, θα φύγω
και συγνώμη που σ’ αγάπησα, δεν φταις.
Θα φύγω αν το θες, θα φύγω
να μην έχεις τύψεις κι ενοχές.
Θα φύγω βιαστικά
συγχώρα με που σ’ αγαπώ αληθινά.
Δες πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά
|
Orochí to dákri pu kilá sto prósopo su
ke ginonte fotiá sta chili su i léksis.
Ma se parakaló alíthia na mu pis
ti thélis teliká ke ti tha epiléksis
pes to ke mi fovithis.
Tha fígo an to thes, tha fígo
ke signómi an se ékana na kles.
Tha fígo an to thes, tha fígo
ke signómi pu s’ agápisa, den ftes.
Tha fígo an to thes, tha fígo
na min échis típsis ki enochés.
Tha fígo viastiká
sigchóra me pu s’ agapó alithiná.
Des pos ta férni i zoí kamiá forá.
Giatí vurkósane ksaná ta dio su mátia
stamáta mi mu kles, to télos mi fováse.
Monácha su zitó alíthia na mu pis
den thélo na ponás gia ména mi lipáse
ésto ke mi fovithis.
Tha fígo an to thes, tha fígo
ke signómi an se ékana na kles.
Tha fígo an to thes, tha fígo
ke signómi pu s’ agápisa, den ftes.
Tha fígo an to thes, tha fígo
na min échis típsis ki enochés.
Tha fígo viastiká
sigchóra me pu s’ agapó alithiná.
Des pos ta férni i zoí kamiá forá
|
