|
Πες σ’ εκείνον που σ’ έχει αγκαλιά του
πως ποτέ δε θα γίνεις δικιά του
Θα ‘σαι πάντα σ’ εμένα ταγμένη
στην καρδιά σου κανένας δεν μπαίνει
Ήμουν, είμαι και θα ‘μαι ο μόνος
που για σένα δε σβήνει ο χρόνος
Αρρώστια και πόνος
που δε γιατρεύεται
Ξέρω έκανα λάθη μεγάλα
ας μην κάνουμε μάτια μου κι άλλα
Ό,τι ζούμε απλά εμπειρίες
που αδιέξοδες έχουν πορείες
Γύρνα πίσω λοιπόν που σου λέω
πρώτο πάθος μου και τελευταίο
Να λείπεις , να κλαίω
απαγορεύεται
Θυμώνω
γιατί σε ήθελα για μένα μόνο
Ματώνω
που σ’ έχει κάποιος άλλος αγκαλιά
Δε θέλω
κανείς να σου χαϊδεύει τα μαλλιά
Πεθαίνω και λιώνω
Θυμώνω
Δεν μπορώ να σε βλέπω μαζί του
να σε κάνει τα βράδια δική του
Αρρωσταίνω, πονάω , ζηλεύω
με τον εγωισμό μου παλεύω
Πάλι μέθυσα, έγινα λιώμα
κι η καρδιά μες στο κρύο μου σώμα
να ξέρεις ακόμα για σένα καίγεται
Θυμώνω
γιατί σε ήθελα για μένα μόνο
Ματώνω
που σ’ έχει κάποιος άλλος αγκαλιά
Δε θέλω
κανείς να σου χαϊδεύει τα μαλλιά
Πεθαίνω και λιώνω
Θυμώνω
|
Pes s’ ekinon pu s’ échi agkaliá tu
pos poté de tha ginis dikiá tu
Tha ‘se pánta s’ eména tagméni
stin kardiá su kanénas den beni
Ήmun, ime ke tha ‘me o mónos
pu gia séna de svíni o chrónos
Arróstia ke pónos
pu de giatrevete
Kséro ékana láthi megála
as min kánume mátia mu ki álla
Ό,ti zume aplá ebiríes
pu adiéksodes échun pories
Girna píso lipón pu su léo
próto páthos mu ke telefteo
Na lipis , na kleo
apagorevete
Thimóno
giatí se íthela gia ména móno
Matóno
pu s’ échi kápios állos agkaliá
De thélo
kanis na su chaidevi ta malliá
Petheno ke lióno
Thimóno
Den boró na se vlépo mazí tu
na se káni ta vrádia dikí tu
Arrosteno, ponáo , zilevo
me ton egismó mu palevo
Páli méthisa, égina lióma
ki i kardiá mes sto krío mu sóma
na kséris akóma gia séna kegete
Thimóno
giatí se íthela gia ména móno
Matóno
pu s’ échi kápios állos agkaliá
De thélo
kanis na su chaidevi ta malliá
Petheno ke lióno
Thimóno
|
